Posts from — August 2011

Individuele indentificatie van cavia’s is natuurlijk zeer belangrijk, wanneer deze gebruikt worden voor laboratoriumproeven en wetenschappelijk onderzoek. Heel vaak worden daarvoor metalen oormerken gebruikt. Nochtans zijn deze types niet echt geschikt wegens het veelvuldig inscheuren, de daarbij behorende ontstekingen van de wonden en secundaire bacteriële infecties. In Japan werd daarom een onderzoek gevoerd met 60 cavia’s gedurende 8 weken. Nagegaan werd hoe stabiel een nieuw nylon oormerk was, dat aangebracht werd in het midden van de oorschelp (de pinna). Ook werd de reactie van het weefsel vergeleken met deze als gevolg van het aanbrengen van metalen oormerken. Tevens werden de fysieke reacties in het gemerkte oor en het verlies van oormerken vergeleken met deze bij metalen oormerken. 10% van de nylon oormerken werden verloren tegenover 45% uitgescheurde metalen oormerken. Bij nylon oormerken noteerde men een volledig herstel van het epidermis, terwijl bij metalen oormerken meer bijverschijnselen en minder volledig herstel gemerkt werd. De nylon oormerken werden dan ook beschouwd als een volwaardig, betrouwbaar en beter alternatief dan de traditionele oormerken voor de identificatie van individueel gehouden cavia’s. (onderzoek uit 2004 van het Nippon Institute in Tokio).

Toegegeven: het gaat hier om amper 60 cavia’s, maar toch. We gaan ervan uit, dat niemand iets heeft tegen het identificeren en merken van cavia’s. Wel is er aversie tegen het inscheuren van oren en het niet meer kunnen inzetten van deze dieren op shows. Samen met de LFN willen wij als Vlaamse Cavia Club op zoek gaan naar alternatieven. Het kan natuurlijk ook zijn, dat daardoor de reeds aangekochte caviatangen verloren gaan. Als dit in het voordeel van onze dieren is, moeten we dat er maar bijnemen.

Buiten Europa zijn metalen oormerken ook in de Verenigde Staten (net dezelfde als die in België) en in Australië verplicht. In dit laatste land gebeurt dit omdat daar alle “vee” moet gemerkt worden (een veterinaire noodzaak met andere woorden).

We hopen met dit soort informatie de discussie over “oormerken” iets te kunnen objectiveren, zodat de “welles-niets” stellingen en machtsposities (“het zal nooit veranderen” of “het moet veranderen of”) verlaten worden. Verstandige mensen hebben steeds alle problemen via discussie en overleg kunnen oplossen.

Tijdens de vergadering van de caviasectie van de Europese Entente in mei 2008 in Pula (Kroatië) werd ook over oormerken gediscussieerd. Zo werd vastgesteld, dat in Frankrijk, Oostenrijk en België tentoonstellingsdieren een oormerk moeten dragen alvorens ze op tentoonstellingen toegelaten worden. De meerderheid van de andere landen zijn absoluut tegen het oormerken van cavia’s wegens het grote risico op ingescheurde oren. Na een lange discussie over het onderwerp werd besloten, dat op Europese tentoonstellingen zowel cavia’s mét als zonder oormerk konden geshowd worden. Nochtans werd duidelijk onderstreept dat de EE niet in de interne reglementen van haar leden kan tussenkomen.

In een Duits onderzoek konden we wat informatie vinden over de invloed van hooi op de kwaliteit van de beharing bij cavia’s. In Hamburg hadden ze namelijk vastgesteld dat sommige cavia’s een erg dunne beharing hadden en zelfs kale vlekjes vertoonden zonder dat ze een pathologische oorzaak in de stam konden vinden. Daarom ontwikkelden ze de hypothese dat de voeding van de cavia’s wel eens de oorzaak van de haarschade kon zijn. De wetenschappers maakten verschillende fokgroepen, die normale commerciële voeding te eten kregen. De ene groep kreeg wel de toevoeging van hooi te verorberen, terwijl de andere geen hooi voorgeschoteld kregen. Over meerdere maanden werd de kwaliteit van de beharing geëvalueerd en wat zagen ze?

Cavia’s die enkel een voeding toegediend kregen met een hoge graad van ruwe eiwitten (23%) en een lage graad van ruwe stof (12%), die maar af en toe hooi toegediend kregen, toonden duidelijk meer en grotere beharingsfouten dan dieren die een dieet kregen met minder ruwe eiwtten (15.5%), meer ruwe stof (16.5%) en evenveel hooi. De hoeveelheid hooi bleek van doorslaggevend belang te zijn. Dieren die enkel eten voorgeschoteld kregen, dat door de fabrikant als “volledig” werd beschreven en “ook geen toevoeging van hooi behoefde”, toonden binnen de 4 weken een duidelijke vermindering van de kwaliteit van de beharing. In het onderzoek moest men per dier 200 gram hooi per dag voederen om de kwaliteit van de beharing weer te verbeteren tot een ‘normaal’ niveau. Interessant om lezen was ook, dat niet alleen de hoeveelheid hooi een rol speelde maar ook de manier waarop het ter beschikking werd gesteld. In grotere hokken wordt het hooi best in verschillende hoekjes en kantjes gelegd en niet op een centrale plaats. Alle dieren moeten er vrij aan kunnen. Je kan beter wat teveel hooi dan te weinig geven. Wanneer meerdere dieren in een kolonie aanwezig zijn, ontstaat dan namelijk een compulsief “haar eet gedrag”. Ruwe vezels moeten echt in ruime mate aanwezig zijn, zelfs als er op de voederzakken staat dat 20% ruwe vezel is. We wisten wel al dat hooi steeds voorradig moet zijn, maar het is nu ook bewezen, dat we de kwaliteit van de beharing van onze cavia’s er sterk kunnen door beïnvloeden.

De naam van de Algemeen Kampioen tijdens de tentoonstelling van Het Wase Neerhof in Sint-Niklaas ontbrak nog. Het werd Geoffrey Mannaert met een Rex roodbont met 96.5. De dames van Simply Red zullen ook tevreden zijn, want het gaat om een nakomeling van Quebic. Ook de tweede Rex rood-bont is een afstammeling van SR Quebic met SR’s Eve, eveneens goed voor 96.5 (was reeds beste C-klasse in Zeddam).

90 cavia’s bevolken de hokken in het College te Sint-Niklaas ter gelegenheid van de 41ste Neerhofdierenexpo van het Wase Neerhof.

De kwaliteit is uiteenlopend van ‘steengoed’ tot ‘even nadenken of we die aanhouden’. Wie een mooie reeks wit-roodogen, crèmes en buffs in Gladhaar wenst te zien, komt ruim aan zijn trekken. Bij de Engels Gekruinden vielen heel wat knappe dieren te noteren. De rood-bonte Rexen waren” top”, terwijl een rode Borstel opviel. Prachtige crème Satijnen waren er ook. Lang geleden dat we in België de niet-erkende CH-Teddy’s en Lunkarya zagen. Ook een choco-buff wit Alpaca werd geshowd, een satijn Sheltie en US-Teddies in dalmatiener, choco-rood-wit, choco-magpie. Het viel wel op, dat niet alle NA dieren een gevulde keurkaart hadden. De Nederlandse fokster verdiende beter.

Raskampioen werd een zilveragouti Engels Gekruind van Geoffrey Mannaert met 96.5 en een rode Borstel van Erika Mannaert met 96.0. Geoffrey behaalde niet minder dan 4 x 96.5, 1 x 96, 5 x 95.5 en 1x 95: een heel sterke reeks.

Sandra Vandenbussche vraagt op haar Facebookpagina suggesties voor artikels voor Het Vlaams Neerhof. Wie geen Facebookpagina heeft kan het in een reactie op deze post ook laten weten, wij geven het door. Toch geven we hier reeds enkele mogelijke onderwerpen voor een artikel in Het Vlaamse Neerhof:
– 3-kleur bij de verschillende rassen: een stand van zaken
– Hoe breng ik mijn cavia in een prima-conditie  op een show?
РWelke nuance wordt gevraagd bij cr̬me, buff, saffraan, lila, slate en beige?
– Kopstudie bij de verschillende rassen: een momentopname.
– 3 cirkels geven een prima-type?
– Invloed van hooi op de structuur en kwaliteit van de beharing?
– Waar letten we op bij de aankoop van nieuw fokmateriaal?
– Wat zijn de beste ‘bodembedekkers’ voor onze cavia?
– Op hokbezoek bij… (een jonge, startende fokker bv).

Wie brengt er nog aan?

Aangezien er heel wat gediscussieerd wordt over oormerken, uitscheuren, beschadigde oren, enz, loont het misschien de moeite om eens over het merken zelf te hebben. Best daarbij is om eens naar de Amerikaanse sites te gaan en te kijken hoe men daar adviseert om te merken om zoveel mogelijk het uitscheuren tegen te gaan.

 Dit zijn de merkjes.

dit is een tang (was de eerste versie, zonder veer tussen de ‘armen’).

en dit is een andere tang (nu verkocht).

 Zo positioneert men het merkje in de ‘bek’ van de tang.

 Zo adviseert men om de cavia te ‘immobiliseren’.

 Zo plaatst men het merkje.

uiteindelijk moet het er zo uitzien.

dit merkje staan ‘op zijn kop’ en is moeilijker leesbaar.

Op volgend adres http://www.vivfn.be/PDF/VN/Het_Vlaams_Neerhof_2007-1_oormerken_cavias.pdf kan je een artikel van Luc De Donder vinden, dat verscheen in Het Vlaams Neerhof.

We zullen nog meer informatie zoeken en geven om de discussie over al dan niet oormerken op een rationele en niet een emotionele basis te kunnen voeren.

Reacties worden enkel nog gepost indien de schrijver zijn volledige naam gebruikt of vermeldt. Discussies kunnen in alle openheid gevoerd worden, zonder dat iemand daar nadeel moet van ondervinden. We vragen ook om persoonlijke aanvallen of insinuaties achterwege te laten. De administrator houdt zich het recht voor om reacties in te korten om de relevantie ervan te verhogen.

Sven Clauwaert behaalde met een roodbonte Alpaca een fantastische 97 punten en werd daarmee Best In Show in Gullegem. Christien Lescouhier werd bij de Gladharen dan weer de overwinnaar met een Gouden en 96,5. Mocht de beharing even zuiverder geweest zijn, dn verdiende dit prachtige diertje eveneens een 97. Volgende keer beter.

In tot aal zijn er bijna 95 cavia’s aanwezig. Ze zijn vandaag en morgen nog te bezichtigen in Gullegem in ‘t Goed te  Wynckele.

Ik ben helemaal voor het afschaffen van de oormerken. De oormerken zijn blijkbaar elk jaar van slechtere kwaliteit. Daarnet ontdekt dat 1 van mijn jongste zeugjes haar oormerk al is uitgescheurd. Het dier is 2.5 maanden oud en haar oor is al om zeep. Echt zonde als je een mooi en beloftevol dier zo moet vinden. Ik zie het nut van zo’n oormerk echt niet in. Wat is in godsnaam het voordeel? Als ik dit zeugje zo op tafel laat komen, kan ze worden afgestraft voor een gescheurd oor waar wij totaal geen vat op hadden. Echt zonde! En het gaat niet alleen om een verprutst oor, maar eveneens om de pijn die zo’n dier moet lijden. Eerst al bij het aanbrengen van het merk, dan moet dat nog genezen en als het dan nog eens uitscheurt moet het dubbel zoveel pijn doet. En waarom?
Als men zich maar de moeite doet, kan men gerust een diervriendelijk alternatief vinden voor deze oormerken. Iets wat pijnloos is en geen sporen achterlaat.